Woensdag 6 en 20 oktober:
De eerste repetitie-avond. Het ging dat het slydjage, al waren wij nooit weggeweest!
Nieuw is we dat wij voortaan om de veertien dagen repeteren in plaats van elke week. Dit om Klaasje en Trijntje wat te ontlasten, zij hebben ook nog andere verplichtingen
De tweede avond was het ook weer aftasten en proberen zo goed mogelijk de liedjes weer onder de knie te krijgen.
Nieuw is dat onze dirigente haar dirigeerstokje heeft neergelegd, zij gaat voortaan een begeleidende taak op haar nemen, waarbij zij de individuele zangers advies gaat geven over stemgebruik, plaats in het koor enzovoort.
Lammert neemt voorlopig haar dirigentenstokje over.
Tevens doen wij een oproep aan mensen die het leuk zouden vinden om in ons koor te komen zingen, ook zoeken wij een ervaren accordeonist(e) ter ondersteuning van Trijntje.
Iets voor jou? Kom in een even week op woensdagavond naar buurthuis Focus aan de Rozenstraat, wij repeteren van 19.30 tot 21.30 uur.
Hartelijke groet, séman Kobus.
Woensdag 29 september:
Eindelijk was het dan zover: na anderhalf jaar de FloraShantys weer bijeen in buurthuis Focus!
Mensen, mensen, 24 mensen, die erg benieuwd waren hoe wij allemaal deze rottijd waren doorgekomen.
Wij werden welkom geheten door spreekstalmeester Douwe. Hij deelde mede dat 6 mensen officieel hadden afgezegd.
Dat werd gewaardeerd, omdat het nogal eens gebeurt dat mensen zo weg blijven van de repetities.
Hierna werd het woord gegeven aan ieder die iets kwijt wilde, waarbij met name de gezondheid van de leden besproken werd.
De voorzitter gaf aan dat woensdag 6 oktober de repetities hervat worden. Het ligt nog wel open hoe om te gaan met eventueel besmettingsgevaar. Zingen met dertig man in de kleine ruimte van het buurthuis zou wel eens voor problemen kunnen zorgen. De leiding van het koor heeft naar alternatieven gezocht in de vorm van een groot klas-gymnastieklokaal. Maar de financiën van het koor laten het betalen van die huur niet toe.
Daarom wordt er nu gedacht aan het tonen van de coronacheckpas bij binnenkomst. Wie de controle hierop moet uitvoeren is nog een heikel punt, in de vergadering was hier nog niemand voor te porren. Enige leden gaven wel aan niet te komen als er ongevaccineerde leden aanwezig zouden zijn.
Tot slot hielden wij een minuut stilte naar aanleiding van het overlijden van Henk van der Zwaag en Enno Groeneveld.
Na corona===================================
Ook de FloraShantys zwijgen in alle talen en wij vragen ons af hoe het straks moet in Focus, als wij met dertig man en twee vrouw voor de deur staan, en wij moeten zingen op anderhalve meter van elkaar in die kleine ruimte. Ook vrezen wij grote vrezen hoe het komt, nu bekend is geworden dat met zingen een veel grotere kans bestaat op een besmetting. Afijn, dat is koffiedik kijken, we zullen maar hopen dat onze geleerden gauw een middel vinden om aan deze ellendige ziekte een einde te maken. Ondertussen trekt de natuur zich niets aan van wat ons mensen dwars zit, en laat zij zich van haar mooiste kant zien, met prachtige bomen en struiken die in volle bloei staan en kunnen wij in alle rust op de fiets of wandelend genieten, hoewel, nu de teugels weer wat losser worden en iedereen er op uit gaat, naar het liefst dezelfde plaatsen en overal mensen in uniform je vertellen wat wel en vooral wat niet mag, hebben wij iets van, lit de lui mar rabje, wij bliuwe thús! Er is altijd wel een klusje te doen, gauw even naar Appie om wat boodschappen te halen, en nadien zitten wij lekker in de tuin, tussen alle bloemenpracht, met een hapje en een bakje koffie. Terwijl séman Kobus dit stukje schrijft gaat de telefoon vanuit Tjongerschans en vertelt Auke dat hij van de trap gevallen is en daarbij behoorlijk gewond is geraakt, wij wensen hem vanzelf beterschap, evenals Enno, die op het heden de moeilijkste tijd van zijn leven door maakt. Voorlopig is dit het laatste stukje schrijverij van séman Kobus in dit seizoen, in september hopen wij u weer te begroeten, in goede, virusvrije omstandigheden. Hartelijke groet, séman Kobus.
P.S., Vandaag bereikte ons het droevige nieuws dat Henk van der Zwaag plotseling is overleden. Wij wensen de nabestaanden heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Op het heden oefenen wij een lied over brand aan boord van een schip, iets wat wij ons vanzelf haast niet voor kunnen stellen. Het moet erg beangstigend zijn zoiets mee te maken en moeten er niet aan denken wat bemanningsleden dan meemaken. Dan ben je blij dat je je brood niet op zee hoeft te verdienen, iets wat ons trouwens vaak voor de voeten wordt gegooid: ‘die shantymannen zingen over het zeemansleven, terwijl ze waarschijnlijk nog nooit een zeeschip van binnen hebben gezien’. Dat is natuurlijk een waarheid als een koe maar dat wij daar over zingen is ook een blijk van respect naar de mannen en vrouwen op zee, vaak maanden weg van huis, haard, partners en kinderen. Dat wij succes hebben met onze liederen blijkt ook wel bij onze optredens, soms zijn mensen tot tranen geroerd, wat ons overkwam in Ierland toen wij enkele daar bekende liedjes ten gehore brachten. Onze nuchtere Hollandse toehoorders zal dat niet zo vlug overkomen, wij verwerken onze emoties liever binnenshuis. Over vuur gesproken, normaal steken wij een vuur aan met behulp van aansteekblokjes, kranten of iets dergelijks Een van onze koorleden, waarvan wij de naam niet zullen noemen, (het begint met een L) dacht dat het ook wel met petroleum kon en hoeft nu eerst niet meer naar een schoonheidsspecialiste om zijn wenkbrauwen bij te laten werken of zijn haar te knippen, het is er gewoon niet meer! Gelukkig is het daarbij gebleven. Zo klopt het oude gezegde maar weer: ‘ Gebruikt de man peut, is de kapper de pineut!
Het kan zijn dat u dacht: ‘Hé, doet die séman Kobus nog wel wat aan het FloraShanty journaal? Heeft hij de pen er bij neer gegooid?’ Niets is minder waar mensen, Kobus wil wel, maar dan moet er wel wat te vertellen zijn fansels! Nou gebeurt er wel wát natuurlijk, zoals de uitreiking van een fraaie kerstboom 
aan onze accordeoniste door Omrop Fryslân, wegens 22 jaar de FloraShantys begeleiden op haar accordeon, maar daar blijft het zo’n beetje bij. In deze koude maanden gebeurt er niet zo veel, de griep heerste een poosje, wij hoestten en proestten wat af, soms zo erg dat een van de koorleden al na 2 liedjes naar moeder de vrouw ging, hij kon geen knappe noot meer uit zijn keel krijgen! Het is al weer 5 jaar geleden dat Kobus begon stukjes te schrijven over het wel en wee van ons koor, eerst samen met séman Karel,
(u wel bekend), die het de jaren ervoor deed, en daarna op de solotoer. Na elke repetitie thuis terughalen wat er allemaal gebeurd is, bij optredens het verloop beschrijven en dan proberen daar een samenhangend verhaal van te maken, met eventuele foto’s. Na 10 keer overlezen om eventuele fouten er uit te halen(bijvoorbeeld verassen in plaats van verrassen,oeps!) het geheel uittypen en op de site van de FloraShantys plaatsen. Dan is het nog niet klaar, want er moet ook nog een lichtelijk aangepaste versie gemaakt worden voor de Florant,
het lijfblad van onze buurtvereniging. De redactie van de Florant is streng maar rechtvaardig, bijvoorbeeld over het formaat van de foto’s, die beslist niet te klein mogen zijn. Na goedkeuring wordt het verhaal geplaatst en dan is het afwachten tot de Florant verschijnt. Het eerste waar wij natuurlijk naar kijken is het FloraShanty journaal, om te zien hoe het geworden is! U ziet dat er best wel wat tijd in gaat zitten om een en ander voormekaar te krijgen, maar wij doen het met plezier en hopen het nog vele jaren te kunnen doen!
De eerste trainingsavond van het nieuwe jaar wordt er niet gezongen maar komen de koorleden en hun partners bijeen voor een gezellige avond, waarbij wij elkaar het allerbeste wensen voor het komende jaar, de laatste nieuwtjes worden uitgewisseld en wij een hapje, zoals altijd verzorgd door Ben, en een drankje krijgen voorgeschoteld. Het openingswoord werd gedaan door Douwe, hij kon een volle zaal verwelkomen( 50 mensen!) met een speciaal welkom voor Enno, die herstellende is van een zware operatie. Een paar leden waren niet aanwezig wegens ziekte of een andere reden. Douwe wenste ons een prettige avond en al spoedig was het een geroezemoes van jewelste, want elkaar een tijd niet gezien en dan is er vanzelf veel nieuws te vertellen. Er werd ook aandacht besteed aan de vele vernielingen in de Bloemenbuurt, ook enkele koorleden werden slachtoffer van het zinloze geweld. Ondertussen gingen Lammert en Douwe rond met grote schalen lekkernijen, was het een drukte van belang bij de bar en vlogen de uren voorbij. Rond een uur of elf gingen de meeste mensen weer op huuis aan en werd teruggekeken op een geslaagde avond!
En zo is er al weer een jaar voorbij, wat gaat het toch vlug! Onze laatste trainingsavond van dit jaar verliep weer eens zeer chaotisch en deed ons het ergste vrezen voor het optreden bij Albert Heijn in Gorredijk, hetgeen door onze accordeoniste als volgt werd uitgesproken: “As dit mar goed komt”! Hier de voorbereiding op het optreden in de koffiehoek van Appie.
Alle zorgen waren echter overbodig, want het werd een spetterend optreden met niet al te veel publiek maar desgevraagd hadden zij er wel van genoten, wat wij in de pauze deden van een warm sausijzen broodje en een lekker bakje koffie! Gabe verzorgde zoals altijd het geluid.
Al met al was het heel leuk en kijken wij al weer uit naar volgend jaar. Nu hebben wij even een korte kerstvakantie maar starten alweer op 8 januari met een jaarlijkse gezellige bijeenkomst in Focus waarmee wij het nieuwe seizoen inluiden. Wij wensen u allen fijne kerstdagen, een gelukkig en gezond 2020 en de mensen die ziek zijn een spoedig herstel!
Op onze wekelijkse oefenavond galmde deze kreet door Focus: ‘Dee jo, deeeejo’ en gelijk wist iedereen wat dit betekende, wij gaan de ‘Bananenboatsong’ zingen!
In het kader van het vernieuwen van ons repertoire is dit natuurlijk een welkom liedje, dat iedereen zo meezingt, hoewel de tekst iets anders is dan wat algemeen aangenomen wordt. Voordat wij begonnen met repeteren had Ben, onze scheepskok, een verrassing voor ons: hij had, hoe toepasselijk, een doos vol heerlijke bananen meegenomen, die wij vanzelf eerst soldaat hebben gemaakt! Henk werd aangewezen om het sologedeelte van dit lied te zingen. Na een paar keer oefenen werd het lied even in de ijskast gezet, wordt ongetwijfeld vervolgd. De tijd van het jaar brengt het met zich mee, de kerstliedjes worden weer tevoorschijn gehaald. Trijntje speelde een kerstliedje voor dat wij nog niet gezongen hebben, het viel duidelijk in de smaak en zal vast opgenomen worden in ons liedboek.
Séman Kobus had het idee opgevat eens wat belevenissen van de koorleden op papier te zetten, maar dat moesten dan wel belevenissen zijn ‘Die ik van mijn leven niet weer vergeet’! Na wat rondvragen bleken meerdere leden bereid hier aan mee te werken!
Vandaag kwam verrassend genoeg de eerste al bij séman Kobus langs: Joop Venema, met het verhaal over hoe hij zich bij het koor aangesloten had.
Op 10 juni 1998 zaten wij op ons plat dak toen wij gezang hoorden van een koor. Wij gingen op onderzoek uit waar dat vandaan kwam, het bleek uit de Anjelierstraat te komen, achter een woning. Daar bleek het eerste optreden van de FloraShantys plaats te vinden, ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van Roel van der Heide. Ik vond het prachtig en zong de liedjes uit volle borst mee, veel van de liedjes kende ik wel.
Een paar dagen later zag ik in ons buurtkrantje een advertentie waarin zangers voor het koor gevraagd werden en heb ik direct het formuliertje ingevuld om mij op te geven. Sindsdien ben ik zanger in de ‘hoge’ hoek en vind ik het nog steeds erg boeiend, ook omdat ik heel graag zing. Trijntje Hoekstra is nog steeds onze accordeoniste, de eerste dirigent was Eddo Overdiep, die niet zo lang dirigent is geweest omdat hij meer van klassieke muziek hield. Er moest een nieuwe dirigent komen en dat werd Klaasje Gabeler, een schooljuffrouw uit Akkrum. Zij wilde het wel eens proberen. Na enkele dirigeerlessen leek het haar wel wat en is ze nu nog steeds onze dirigente! Vanaf het begin hebben wij veel opgetreden, van Groningen tot Ierland en van Zwolle tot Ameland en alles daar tussenin. Ook treden wij veel op in verzorgingshuizen, het doet ons altijd weer goed te zien dat mensen met ons meezingen en enige vreugdevolle momenten beleven als wij voor hen optreden.
Dit was het verhaal van Joop, die in eigen beheer een prachtig fotoboek heeft samengesteld met allemaal herinneringen aan de tijd dat hij bij het koor is. Hij leent het boek niet uit, u kunt het op afspraak bezichtigen. Hier nog een foto van Joop met twee helaas overleden koorleden, Hannie Kruis, onze scheepstimmerman, en Frerik, de vrolijke flierefluiter.
Nu harde wind en regenbuien het weer bepalen, zijn de buitenoptredens op een laag pitje gezet en zoeken wij de warmte en gezelligheid op in Focus om daar weer ons repertoire af en bij te werken. Tussen de liedjes door komen dan de verhalen weer los, er wordt veel gelachen en soms toch ook stiekem wel eens een traantje weggepinkt. Ook de pauze duurt vaak wat langer, tenslotte hebben wij bij de optredens niet veel tijd om het wel en wee te bespreken. Sommige liedjes worden even goed doorgenomen, en ook nu klinkt het vanaf de dirigentedesk: ”Het moet meer swingen, het moet melodieus klinken, en beweeg nou eens wat meer”! Nou ja, vertel dat maar aan een groep mannen van onze gemiddelde leeftijd (die wij vanzelf geheim houden). Toch proberen wij het beste er van te maken, ook al zijn onze bewegingen niet meer zo soepel, en na bij de nazit van een lekker glas bier of anders wat te hebben genoten, gaan wij naar huis met de gedachte: ”Volgende week zijn wij er weer”!
De woensdagavond daarop staan wij weer in Focus om de zangtraining te hervatten. Onze kandidaat zanger Jacob heeft zich aangesloten bij de hoge stemmen en lijkt er wel zin in te hebben, gezien zijn enthousiasme! Van harte welkom Jacob! Er wordt een tijdje nagepraat over de beide optredens, de ziekenboeg wordt doorgenomen en dan gaan wij van start met liedjes die wij al een poosje niet gezongen hebben. De dirigente wijst ons er op dat wij de liedjes te gemakkelijk afraffelen en doet voor hoe het wél moet, er moet meer gevoel in! Wij zijn natuurlijk altijd bereid ons aan haar wensen aan te passen, en waarempel, het klinkt al een stuk beter!
De volgende dag staat het volgende optreden alweer gepland, nu gaan wij de Turfstekers-seniorenmarkt in het centrum, samen met de Odd Swallows opluisteren met ons repertoire! Het prachtige weer helpt mee om veel mensen naar het centrum te lokken, de sfeer is heel gezellig en het zingen gaat dat het slydjaget! Het valt op dat zowel de Odd Swallows als wij veelal de zelfde liedjes op ons repertoire hebben, het is voor de muziekcommissie nog een toer om te voorkomen dat liedjes dubbel ten gehore worden gebracht. Het is een vrolijke boel bij de Overkluizing, en ondanks dat niet alle koorleden aanwezig zijn, slagen wij er in de stemming er goed in te brengen, er wordt zelfs even een dansje ingezet door twee olijke dames! Na twee opeenvolgende optredens zijn de stembanden wel aan wat vocht toe, dit lossen wij op, zoals altijd, bij Bar Oase.
Vrijdagavond is het dan zover, via een routebeschrijving fietsen wij naar de Warring alhier, waar wij voor de wandelaars die meedoen aan de Nightwalk of de Koemarkt, enige liederen ten gehore gaan brengen. Wat leuk, wij worden ontvangen met koffie en een lekkere plak cake (met slagroom!). Na enige tijd wachten zien wij in de verte een heleboel rode lichtjes aan komen, dus gauw op onze plaatsen en zingen maar! Een van onze koorleden is zo enthousiast bezig dat hij bij het begeleiden op de trommel het trommelvel finaal aan flarden slaat, maar onverstoorbaar doorgaat met trommelen, net of er niks gebeurd is!
De wandelaars zijn in een opperbeste stemming en velen blijven even staan naar ons te luisteren. Het is een onafzienbare rij mensen die langsloopt, het evenement is een groot succes! Drie heren denken dat zij ook wel in het koor mee kunnen zingen, en hoewel hun ‘gezang’ nergens op lijkt, nodigt onze dirigente hen uit zich als kandidaat-zanger te melden in Focus, wij zijn erg benieuwd of zij hier op ingaan! Na afloop gaan sommige koorleden nog even de stad in, waar het feest nog door gaat, anderen fietsen naar huis, waarbij sommigen er nog in slagen te verdwalen in de wirwar van straten!
En voordat je het weet is de vakantietijd alweer voorbij en moet er weer aangepakt worden! Dat deden wij dan ook op onze eerste zangtraining, maar eerst moest er besproken worden hoe en wat wij op 13 en 14 september gaan doen, want dan staan de eerste optredens alweer gepland. De dertiende staan wij ergens langs de route van de Nightwalk of the Koemarkt en de veertiende staan wij op de Turfstekersmarkt in het centrum. Direct alweer een druk programma, de stembanden krijgen het zwaar te verduren! Op onze oefenavond waren nog een paar leden met vakantie. Ook was er een kandidaatzanger aanwezig die kwam kijken wat wij zoal uitspoken, wij hopen dat het hem goed bevallen is, elke nieuwe zanger is van harte welkom! Een van onze zangers heeft een zware operatie ondergaan, vanzelf wensen wij hem veel sterkte en een voorspoedig herstel!
Die eerste (uitgestelde) zangtraining is altijd weer even wennen, ondanks het veelvuldig thuis oefenen (….) hebben wij even moeite met het oppakken van de juiste toonhoogte, maar al doende gaat het steeds beter. Eerst bespreken wij wat wij allemaal beleefd hebben in de vakantie, wordt de ziekenboeg doorgenomen en andere dingen geregeld. Na een stief kwartiertje barsten wij dan los, enthousiast als wij zijn na zo’n lange tijd van stilstand. Op het eind van de avond zingen wij nog het lied van Gurbe, de Cliffs of Moher. De slotakkoorden van dit lied worden door Trijntje zo mooi en met zo veel gevoel gespeeld dat haar een hartelijk applaus ten deel valt! 
De tijd gaat snel, het seizoen van de FloraShantys is alweer voorbij.
Op de laatste twee zangtrainingen ging het er relaxt aan toe, de liedjes die wij zongen waren op verzoek van de koorleden. Dat gaat altijd weer mooi, hoe heette dat liedje alweer, welk nummer had dat nou, nee Trientje, dat liedje bedoel ik niet, het gaat zo!
Deze week was er een bijeenkomst van de Ierlandgangers, een gezellige avond waarop wij de video opnames bekeken die in Ierland waren gemaakt, en waanden wij ons even weer terug in dat prachtige land. Na afloop nog even gezellig nagepraat bij een hapje en een drankje.
Bij thuiskomst stond er een berichtje van Hans op de pc., waarin hij mededeelde dat zangeres Noleen naar Nederland komt om opnamen voor een nieuwe dvd te maken, u mag twee keer raden met wie zij een tweetal liedjes wil opnemen die ook op die dvd komen te staan! Omdat zij volgend jaar misschien kandidaat is om voor Ierland aan het songfestival deel te nemen, is er een kans dat een van de liedjes waarin wij meezingen uitgekozen wordt, dat zou toch een absoluut hoogtepunt voor de FloraShantys zijn! Wij dromen en duimen gewoon weer verder en wensen u allen een prachtige vakantie, en hopen u in september gezond en wel weer te treffen! Hartelijk groet, séman Kobus.
Een kleine week na de Ierlandreis stond er alweer een optreden voor de deur, ditmaal in onze eigen woonplaats. Samen met de Odd Swallows stonden wij op het Molenplein, het Broekster Shantykoor en de Windjammers elders in de stad. Onze Hoofdman Lammert en zijn team hadden het er maar druk mee, er moet nogal wat geregeld worden om zo’n festival plaats te laten vinden. Het optreden ging van een leien dakje, ook al stond de wind pal op het podium, wat zo nu en dan voor wat storende geluiden zorgde. Maar daarom niet getreurd, de stemming zat er vlug goed in! In de pauze konden wij zoals altijd wat te drinken halen bij Bar Oase, waar het ook gezellig was, en konden wij daar even kort met de leden van de andere koren praten, die het ook goed naar de zin hadden. Na afloop de opbouwploeg geholpen met afbreken, waarna er nog even nagezeten werd op het terras van Oase. Al met al kijken wij terug op een geslaagde middag!
Klik ook eens op het menu item IERLAND REISVERSLAG
Nu het Ierlandgebeuren met rasse schreden nadert, lopen de mannen van de organisatie alles nog weer na, de liedjes die wij gaan zingen staan op papier, de extra oefeningen zijn ingegaan, de indeling van het vervoer naar Schiphol wordt uitgewerkt. En…lopen de spanningen soms hoog op!
In de wandelgangen vragen koorleden zich af of wij als amateurs wel opgewassen zijn tegen de professionele zangers waar wij mee gaan zingen, waar tegenin wordt gebracht dat de FloraShantys niet voor één gat te vangen zijn, en ook dát tot een goed einde gaan brengen! Dat is vanzelf alleen te bereiken wanneer wij er serieus tegenaan gaan en goed opletten wat onze dirigente van ons verlangt. Hoewel zij daar niet altijd van overtuigd is, en zelfs even dreigde met een FloraShantyexit, wat, nadat zij haar hart gelucht had, gelukkig met de mantel der liefde bedekt werd, gingen wij met hernieuwde energie weer aan de slag. Een puntje waar wij nu ook beter op gaan letten, is dat wij in ons enthousiasme soms veel sneller zingen dan de dirigente en de accordeoniste willen en daardoor op het einde niet gelijktijdig uitkomen. Ach, het zijn van die dingetjes die er bij horen, en altijd in harmonie opgelost worden!
Over standvastig gesproken: de FloraShantys bestaan al meer dan twintig jaar, en nog steeds bestaat het koor grotendeels uit leden van het eerste uur! Hiermee is wel bewezen dat de leden nog steeds veel plezier beleven aan het zingen. Dat zingen is in de loop van de jaren wel veranderd, waren er in de beginjaren nog maar een stuk of wat liedjes, nu bestaat het repertoire uit meer dan honderd nummers! Dat ook nog in verschillende talen, Nederlands, Fries, Engels, Duits en sinds kort ook in het Iers, een tongbrekend taaltje, dat wij na de nodige oefeningen al aardig onder de knie krijgen. Toch worden My Bonnie, Meisje loos, de klok van Arnemuiden en dergelijke, bij de optredens niet vergeten, deze toppers worden door het publiek nog altijd uit volle borst meegezongen! De meeste liedjes zijn vrolijk en brengen de stemming er goed in, toch hebben wij ook het Farwell Shanty lied, dat bij ons altijd weer de nodige emoties oproept, omdat het ons herinnert aan degenen die ons ontvallen zijn.
Het is goed te merken dat de Ierlandreis dichterbij komt, het vliegtuig is geboekt, een bus is geregeld, met misschien de zelfde chauffeur als de vorige keer, onze gegevens zijn verstuurd, de chauffeurs die ons naar Schiphol brengen, en weer naar huis, staan op papier, kortom het begint er op te lijken!
Ook gaan wij in april extra uren oefenen op twee Ierse liedjes die wij al aardig kunnen zingen, maar nadat Eric het had opgenomen, en in Ierland aan zijn schoondochter had laten horen, moesten er toch nog enkele puntjes op de i gezet worden wat betreft de uitspraak. Wanneer wij dat onder de knie hebben, hopen wij de Ieren verbaasd te doen staan van onze presentatie!
Nu wij de vreselijke winter, die Piet ons in het vooruitzicht had gesteld, hebben overleefd, komen langzamerhand de lentekriebels tevoorschijn en zag séman Kobus de eerste koorleden alweer in de tuin wrotten, ondertussen zachtjes een mooi liedje uit ons repertoire zingend. Vroeger gingen de dames dan aan de slag met de grote schoonmaak, hingen de lijnen weer vol met wasgoed en werden de vloerkleden met de mattenklopper uitgeklopt, waar zie je dat nog? De eerste paar weken van februari gaven daar alle aanleiding toe, want wat een heerlijk begin van de lente, ondertussen alweer overgegaan in harde wind, regen en alles wat bij ons klimaat hoort. Soms denk je dan: je moet van ijzer en staal zijn om in dit land te kunnen wonen, maar gelukkig zijn wij er aan gewend, het is nooit anders geweest, hoewel de ouderen onder ons zich de strenge winters van vroeger nog wel herinneren, dan lag er in november al een flink pak sneeuw en werd er op de ijsbanen en sloten al volop geschaatst! Enfin, dat is allemaal geweest, wij hopen nu op een mooie zomer met veel optredens voor de FloraShantys, want er is niets mooier dan voor de mensen te zingen, en te zien dat wij de boel wat opvrolijken, zodat wij na afloop kunnen zeggen: “Het was weer geweldig”!
Jawel, het is gelukt, Jouke is geslaagd voor het “examen” en mag zich nu volwaardig lid van de FloraShantys noemen! Wij wensen hem veel zangplezier! Het was vanavond allemaal wat haastwerk, wij moesten op tijd klaar zijn met repeteren om de voetballiefhebbers de gelegenheid te geven een belangrijke wedstrijd te volgen op de kijkdoos. Tussen het klokkijken door hebben wij toch nog een paar puntjes op de i kunnen zetten en begint het Ierse lied “Báidin Fhellimi”steeds meer de vorm te krijgen die onze dirigente voor ogen staat.
!
Op het heden zijn wij druk bezig met het instuderen van een Iers liedje, dat wij als verassing gaan zingen bij het optreden in Leo’s Tavern. Echt moeilijk is het niet, wij moeten alleen goed oefenen op de uitspraak, wij willen daar niet uitgelachen worden, natuurlijk! Waren wij nog aardig enthousiast over onze vrijwel lege ziekenboeg, nu raakt die steeds verder gevuld en waren wij op de laatste zangtraining nog maar met 19 man, van de dertig! Wij wensen alle zieken veel sterkte, en hopen op een spoedige terugkeer in onze gelederen!Ook met 19 man ging het zingen goed, wat dat betreft passen wij ons gemakkelijk aan. Helaas is een van de koorleden om privéredenen gestopt met zingen in ons koor, de middengroep gaat hem zeker missen! Er is ook een nieuwe zanger, hij moet nog “examen” afleggen, niettemin, welkom! Behalve positieve reacties zijn er toch ook mensen die niet zo blij met ons zijn als wij ergens optreden, dit blijkt uit een krantencolumn in de L.C. Met vriendelijke toestemming van de auteur, wiens naam bij séman Kobus bekend is, heb ik een gedeelte van deze column overgenomen. U kunt dit stukje zien als een stijlfiguur, het is sterk overdreven, maar het zou zomaar kunnen dat iemand zo over ons denkt: “Vorige week struikelde ik in de binnenstad over de shantykoren. Overal stonden stoppelbaarden in kielen piratenliedjes te rochelen . Ik snap best dat je op je achtenvijftigste van je vrouw een hobby moet nemen, maar ik begrijp niet waarom niemand tegen die shantyzangers zegt dat ze maar beter in hun oefenlokalen kunnen blijven, met de deuren en ramen dicht! Als het moet, wil ik best een keer langskomen en desnoods mee schreeuwen, maar als ik de stad inga heb ik helemaal geen trek in rimpelmeneren met boerenzakdoeken om hun nek, die wiegend rond een accordeon staan”, Aldus een duidelijk gefrustreerde auteur, die ons, na haar uitleg, evenzogoed nog veel zangplezier toe wenst!